Jak zaczeliście przygode z Anime?

[Hannto]

Naprawdę dobrze cię rozumiem. Jednak mam wrażenie że odpowiedź na te wszystkie pytania jest taka sama. Anime to nasza pasja, a my kochamy naszą pasje. Tylko tyle i aż tyle. Dlatego właśnie chcemy nieomal dosłownie uczestniczyć w wydarzeniach które oglądamy zamiast być tylko widzem patrzącym na wszystko z boku.

 

[Jack Daniels]

Oni tak niesamowicie konstruują psychikę tych postaci, że nie sposób ich nie pokochać, lub znienawidzieć.

 

[Hannto]

W końcu dobra postać to taka która jest jak najbardziej ludzka (nie ma różnicy czy w dobrym czy złym znaczeniu tego słowa), która ma przeszłość, problemy, wątpliwości i własne życie. Musi to być postać którą jeśli wyciągniesz z anime i postawisz na ulicy to będzie potrafiła samodzielnie funkcjonować. Bo z taką postacią można się utożsamiać i/lub ją rozumieć. No bo w końcu nawet jeśli nienawidzi się jakąś postać to nie zmienia faktu że ją mniej lub bardziej rozumiesz. I w sumie dlatego anime jako jedyne medium potrafi w pełni wykorzystać potencjał szaleństwa. W końcu coś takiego się tam mocno wyróżnia.

 

[Jack Daniels]

Świetnie to ująłeś Hannto-san. Dodałbym tylko, że tak jak ta postać ma przeszłość, tak może też mieć przyszłość. Może marzyć. Przeżywa się te wizje razem z nią. Zaczyna się mieć nadzieje i przeżywa się wraz z nią zawód tych nadziei, lub ich spełnienie. Wtedy już nie ma powrotu, identyfikujesz się i nie możesz się oderwać.